moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Pod skrzydłami Kormoranów

Monitoring podwodnej infrastruktury, wejścia do rzadko odwiedzanych portów polskiego wybrzeża, współpraca z trałowcami i pomoc w szkoleniu ich załóg zanim trafią na nowe okręty – to tylko część zadań, które podczas kilkunastodniowego rejsu po Bałtyku wykonywali marynarze z dwóch niszczycieli min typu Kormoran II.

W rejsie wzięły udział ORP „Albatros” i ORP „Mewa”. Obydwa okręty należą do 13 Dywizjonu Trałowców, który na co dzień stacjonuje w Gdyni. Po opuszczeniu macierzystego portu jednostki skierowały się na wschód. – Zależało nam, by załogi przećwiczyły podejście do portu Nowy Świat, a potem proces przejścia przez śluzę – tłumaczy kadm. Piotr Sikora, dowódca 8 Flotylli Obrony Wybrzeża, której podlega 13 dTR. 

 

REKLAMA

Na przekopie Mierzei Wiślanej znajduje się jedyna taka konstrukcja w pasie polskiego wybrzeża. Korzystanie z tego typu urządzeń nie jest specjalnie skomplikowane, ale wymaga wprawy. Okręty muszą odpowiednio manewrować w wąskim kanale, a potem utrzymać stabilną pozycję i czekać na podniesienie bądź obniżenie poziomu wody. – Takie doświadczenie przyda się marynarzom, kiedy już nasze Kormorany zaczną służyć w natowskich zespołach przeciwminowych i wychodzić na Morze Północne oraz Atlantyk, by brać udział w międzynarodowych ćwiczeniach. W zachodniej Europie śluz jest całkiem sporo. Wystarczy wspomnieć Kanał Kiloński – zaznacza kadm. Sikora. Poza tym szlak żeglugowy, który przecina Mierzeję Wiślaną, już niebawem zostanie doprowadzony do Elbląga. – Jednym z zadań marynarki wojennej jest dbanie o bezpieczeństwo wybrzeża. Dlatego też musimy bardzo dobrze znać wszystkie jego newralgiczne punkty, a do takich na pewno zaliczają się podejścia do portów – podkreśla kadm. Sikora.

Po zakończeniu ćwiczeń w rejonie Zatoki Gdańskiej, okręty ruszyły na zachód. Celem dla nich stało się Świnoujście i dalej Szczecin. Po drodze załogi trenowały wejście do kolejnych portów. Na rozkładzie znalazły się Hel i Kołobrzeg. Dawniej marynarka wojenna miała tam swoje bazy. Potem zostały one przekształcone w punkty czasowego bazowania, gdzie okręty mogą zaopatrzyć się podczas ćwiczeń bądź działań operacyjnych. Na Helu pojawiają się w miarę regularnie, w Kołobrzegu – zdecydowanie rzadziej. – Tym bardziej więc warto to robić dla podtrzymania nawyków. Każde wejście do portu ma przecież swoją odmienną specyfikę – podkreśla kadm. Sikora.

Załogi Kormoranów odczuły to szczególnie podczas przejścia w Darłowie. – Po drodze do portu mija się rozsuwany most, a sam kanał ma zaledwie 25 m szerokości – tłumaczy kmdr ppor. Bartosz Blaszke, dowódca ORP „Mewa”. – Przy każdej z burt mieliśmy około 7 m zapasu. Dodatkowo wrażenie ciasnoty potęgowała gęsta zabudowa. W Darłowie domy stoją przy samym nabrzeżu. Mostki Kormoranów znajdowały się na wysokości pierwszych pięter. Ludzie przypatrywali nam się z okien i balkonów. Przejście wymagało od nawigatorów naprawdę sporej precyzji – dodaje oficer. Podobnie było zresztą na Kanale Piastowskim i Zalewie Szczecińskim, które łączą Świnoujście ze Szczecinem. – Przejście tą trasą jest długie i monotonne. Nawigatorzy muszą zachować skupienie, zwłaszcza na końcu. Jest tam dużo odnóg. Wybór niewłaściwej może sporo kosztować. Jeśli okręt omyłkowo wszedłby na jezioro Dąbie, najpewniej osiadłby na mieliźnie – tłumaczy kmdr ppor. Blaszke.

Trasa ze Szczecina w kierunku Bałtyku jest już prostsza. Jednak dla odmiany okręty pokonały ją w nocy. – W samym porcie otworzyliśmy pokłady dla zwiedzających. W ciągu czterech godzin przewinęło się przez nie prawie tysiąc osób, zainteresowanie było więc całkiem spore. Z kolei załogi, dzięki uprzejmości lokalnych władz, miały możliwość zwiedzenia miasta z przewodnikiem – wspomina dowódca ORP „Mewa”.

Jednak rejs był nie tylko testem dla nawigatorów. – Udało się nam zrealizować naprawdę długą listę zadań. Stawialiśmy ćwiczebne miny, wykorzystując przy tym okrętowy system zarządzania walką SCOT-M, trenowaliśmy przekazywanie z pokładu na pokład tzw. materiałów lekkich, prowadziliśmy misje z wykorzystaniem wszystkich dostępnych pojazdów podwodnych, choćby Gavi i Hugina – wymienia kmdr ppor. Blaszke. Za pomocą tych urządzeń załogi prowadziły m.in. monitoring rurociągu Baltic Pipe, który ma kluczowe znaczenie dla zaopatrzenia Polski w gaz. – Wiele zadań realizowaliśmy wspólnie z dwoma trałowcami 12 Dywizjonu, które dołączyły do nas w okolicach Świnoujścia – zaznacza kmdr ppor. Blaszke. Ta część ćwiczeń miała szczególnie duże znaczenie.

– W Gdyni mamy trzy Kormorany II. Kolejne trzy trafią do Świnoujścia, właśnie do 12 Dywizjonu Trałowców. Przygotowujemy się już do ich przyjęcia i staramy się wykorzystywać każdą okazję, by szkolić marynarzy, którzy niebawem będą na nich służyć – wyjaśnia kadm. Sikora. Marynarze ze Świnoujścia odbywają praktyki w 13 dTR. Ale na tym nie koniec. – Podczas ostatniego wyjścia przeprowadziliśmy częściową wymianę załóg. Marynarze z trałowców mieli okazję popracować trochę na niszczycielach min, oswoić się ze sprzętem, wypróbować w praktyce jego działanie. Z kolei ich koledzy z niszczycieli min poćwiczyli trałowanie – tłumaczy kadm. Sikora.

Rejs trwał prawie dwa tygodnie. – Dla naszego okrętu były to najdłuższe ćwiczenia na morzu, od kiedy po raz pierwszy została podniesiona bandera w lutym ubiegłego roku – przyznaje kmdr ppor. Blaszke. – W załodze mamy osoby, które niedawno ukończyły kursy bazowe i awansowały na stopnie podoficerskie. Mamy też trochę świeżo przyjętych do służby marynarzy. Warto, aby uczyli się rzemiosła bezpośrednio na morzu – dodaje. Na inną rzecz zwraca uwagę kadm. Sikora. – Ważne, by załogi przyzwyczajały się do długich pobytów poza macierzystym portem, bo przecież po to między innymi marynarka pozyskiwała Kormorany. Okręty już niebawem będą służyć w stałych zespołach sił obrony przeciwminowej NATO, a takie misje średnio trwają po pół roku – podsumowuje dowódca 8 FOW.

Łukasz Zalesiński

autor zdjęć: Marcin Purman, Jacek Malinowski, Wojciech Bisiorek

dodaj komentarz

komentarze


Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
 
Setki cystern dla armii
Wojskowi kicbokserzy nie zawiedli
Mniej obcy w obcym kraju
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Zmiana warty w PKW Liban
Transformacja wymogiem XXI wieku
Karta dla rodzin wojskowych
„Jaguar” grasuje w Drawsku
Nowe Raki w szczecińskiej brygadzie
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
Szwedzki granatnik w rękach Polaków
Terytorialsi zobaczą więcej
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Ogień Czarnej Pantery
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
„Siły specjalne” dały mi siłę!
„Szpej”, czyli najważniejszy jest żołnierz
Aplikuj na kurs oficerski
Wojsko otrzymało sprzęt do budowy Tarczy Wschód
Trzynaścioro żołnierzy kandyduje do miana sportowca roku
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Zyskać przewagę w powietrzu
Jesień przeciwlotników
Święto podchorążych
Olympus in Paris
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Polskie „JAG” już działa
Operacja „Feniks”. Żołnierze wzmocnili most w Młynowcu zniszczony w trakcie powodzi
Fundusze na obronność będą dalej rosły
„Szczury Tobruku” atakują
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Jaka przyszłość artylerii?
Czworonożny żandarm w Paryżu
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Ostre słowa, mocne ciosy
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Pożegnanie z Żaganiem
Wybiła godzina zemsty
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Rekordowa obsada maratonu z plecakami
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Transformacja dla zwycięstwa
Co słychać pod wodą?
Norwegowie na straży polskiego nieba
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Bój o cyberbezpieczeństwo
Olimp w Paryżu
Od legionisty do oficera wywiadu
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO